Το Παράθυρο...

Από συνήθεια μόλις ανοίγω το λαπιτόπι μου μπαίνω στον Παθούλη. Εκεί που για δέκα χρόνια άνοιγα το παράθυρο μου διάπλατα κι έβλεπα της Μάνιας τα ακαταλαβίστικα, του Γιάννη τα κινηματογραφικά, της Βιργινίας τα ποιήματα, γελούσα με τον Απωλόνιο κ.λ.π. κ.λ.π
Τώρα μπαίνω και βλέπω τον Παθούλη να σβήνει σιγά σιγά (κάτι μου θυμίζει αυτό) κι εδώ δεν βλέπω κανέναν.
Λέτε να την συνήθήσω τούτη τη γειτονιά;;;;;;; Λέτε να μάθω εδώ μόνη;;;;; Κι ακόμη να μάθω να διαχειρίζομαι το σπίτι μου ετούτο.
Θα το μάθω όμως την μοναξιά δεν θα την μάθω, δεν έχει παράθυρο τούτο το σπίτι, γίνεται σπίτι χωρίς παράθυρο;;;;;;;;; Δεν γίνεται βρε παιδιά ουυυυυυυυφφφφφφφφ

 

Βρεθηκαμε τελικά

Γεια σας παιδιά!!!!!!!
Κάνω μία δοκιμή γιατί ακόμη είμαι πρωτάκι σε τούτο το δύσκολο μπλογκάκι.
Αχ βρε Παθούλη τι εύκολος που ήσουνα!!!!!!!
Είπαμε όμως να μην πεισμώσω, γιατί αν πεισμώσω θα τα κάνω όλα γυαλιά καρφιά χοχοχο!!!!!!!!
Γιάννη μου σε ταλαιπωρίσα συγνώμη αλλά τώρα πείσμωσα, ίσως ήλπιζα ότι θα γινει κατι και θα μέναμε στη γειτονιά μας και γι' αυτό δεν ήθελα τούτο το μπλογκάκι.

BLOG υπό Κατασκευή

Γεια σας
Είμαι η Ελένη Κοτσιρούλα,
εδώ φιλοδοξώ να είναι το καινούργιο μου σπιτικό, το καινούργιο μου blog.
Προς το παρόν  ο χώρος είναι υπό κατασκευή.
Θέλω την Υπομονή σας.

Πολλούς χαιρετισμούς.